Τι άλλαξε στο ταξίδι των ασθενών με καρκίνο του μαστού μέσα σε 10 χρόνια
Τις σημαντικές διαφορές ανάμεσα στα κοινά σημεία που συναντά μια Ελληνίδα με καρκίνο του μαστού κατά τη διαδρομή της στη διαχείριση της νόσου, εντοπίζει έρευνα με τίτλο: «Το ταξίδι των ασθενών με καρκίνο του μαστού στην Ελλάδα: 10 χρόνια μετά». Την έρευνα πραγματοποίησε το Εργαστήριο Αξιολόγησης Τεχνολογιών Υγείας (LabHTA) του Τμήματος Πολιτικών Δημόσιας Υγείας, της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής και ο Πανελλήνιος Σύλλογος Γυναικών με Καρκίνο Μαστού «Άλμα Ζωής».
Σύμφωνα με το επιστημονικά υπεύθυνο της έρευνας, κ. Κωνσταντίνο Αθανασάκη, Επίκουρο Καθηγητή του Τμήματος Πολιτικών Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, αξίζει να επισημανθούν τα σημεία όπου βελτιώθηκαν, δεν άλλαξαν ή επιδεινώθηκαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων δέκα ετών.
Ειδικότερα τα σημεία βελτίωσης είναι τα εξής:
- Αυξήθηκε το ποσοστό των γυναικών που εντόπισαν το πρόβλημα σε προληπτικό έλεγχο (50,7% έναντι 30,7%).
- Ο πρώτος γιατρός στον οποίο απευθύνονται οι συμμετέχουσες για τη διαχείριση του ευρήματος είναι ο χειρουργός μαστού σε ποσοστό 56,5% το 2024 έναντι 33,3% το 2014.
- Η πλειονότητα των συμμετεχουσών και στις δύο μελέτες, βλέπει τον γιατρό στο ιδιωτικό του ιατρείο.
- Η απαραίτητη βιοψία φαίνεται πως γίνεται πια σε πολύ μεγαλύτερη συχνότητα πριν το χειρουργείο (η ταχεία βιοψία ταυτόχρονα με το χειρουργείο γίνεται σε ποσοστό 13% το 2024 έναντι 34% το 2014).
- Ο αριθμός των γιατρών στους οποίους απευθύνονται οι συμμετέχουσες πριν την οριστικοποίηση της διάγνωσης έχει μειωθεί από 3 σε 2 (κατά μ.ό.).
- Τα διαθέσιμα θεραπευτικά μέσα (θεραπευτικές επιλογές) είναι πλέον κατά πολύ περισσότερα.
Τι δεν άλλαξε
Από τη στιγμή που εντοπίζεται το κύριο πρόβλημα στον μαστό, οι ερωτώμενες σε ποσοστό 80% και στις δύο μελέτες αναφέρουν πως αντέδρασαν όσο γρήγορα έπρεπε.
Από εκείνες που δεν αντιδρούν άμεσα, η πλειονότητα και στις δύο μελέτες αναφέρει πως δεν θεώρησε πως το εύρημα θα μπορούσε να είναι καρκίνος.
Η χειρουργική επέμβαση συνεχίζει (σε ποσοστό περίπου 60%) να διενεργείται σε ιδιωτικά κέντρα. Τα κριτήρια για την επιλογή του τόπου επέμβασης δεν έχουν αλλάξει καθόλου.
Ομοίως, δεν έχουν αλλάξει τα κριτήρια για την επιλογή του τόπου των συμπληρωματικών φροντίδων, όπως οι ακτινοθεραπείες.
Η έκταση των ιδιωτικών πληρωμών παραμένει απολύτως ίδια, δέκα χρόνια μετά. Η ιδιωτική δαπάνη κατά τη διάρκεια του συνόλου της θεραπείας είναι 4.673 ευρώ το 2024 και 4.706 ευρώ το 2014. Η οικογένεια και οι φίλοι ασκούν σημαντικό υποστηρικτικό ρόλο.
Η νόσος συνεχίζει να οδηγεί το 30% περίπου των συμμετεχουσών σε σοβαρή οικονομική δυσκολία.
Το στάδιο από την πρώτη επίσκεψη σε γιατρό μέχρι την οριστικοποίηση της διάγνωσης συνεχίζει να παραμένει το στάδιο της φροντίδας όπου οι συμμετέχουσες πιστεύουν ότι υπάρχει η μεγαλύτερη καθυστέρηση.
Τι επιδεινώθηκε
Μειώθηκε το ποσοστό των γυναικών που έχουν κάποιον γιατρό ο οποίος τους παρακολουθεί σε σταθερή βάση (47,5% έναντι 54,8%).
Παρά το γεγονός ότι υπάρχει κάποιο σύμπτωμα (κοινό και στις δύο μελέτες: ψηλάφηση μάζας στον μαστό), η κινητοποίηση προς αναζήτηση φροντίδας γίνεται πια πιο αργά: 3 μήνες το 2024 έναντι 2 μηνών το 2014.
Οι λίστες αναμονής στα ραντεβού με τον γιατρό για την πρώτη εξέταση φαίνεται πως είναι πιο συχνές το 2024.
Οι ημέρες που μεσολαβούν από τη λήψη του δείγματος μέχρι την ανακοίνωση του αποτελέσματος της ιστολογικής εξέτασης φαίνεται πως αυξήθηκαν (21 έναντι 15).
Αν και η ιδιωτική δαπάνη είναι σχετικά ίδια, το ψυχολογικό βάρος από τη δαπάνη είναι μεγαλύτερο (43% αναφέρουν σημαντικό ψυχολογικό βάρος από την ιδιωτική πληρωμή το 2024 έναντι 32,8% το 2014).
Πηγή: Εργαστήριο Αξιολόγησης Τεχνολογιών Υγείας (LabHTA) Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής – Άλμα Ζωής
Επιμέλεια: Γιώργος Σακκάς
GR-NON-01326